فریده فرجام نویسنده «مهمان‌های ناخوانده» اولین کتابی که کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در سابقه فعالیتش منتشر کرده است، با حضور در ایران در نشستی صمیمانه در کتابخانه مرجع به سوال‌های علاقه‌مندان آثارش پاسخ گفت.در این نشست که از ساعت 15 تا 17 دیروز دوشنبه 20 شهریور در محل کتابخانه برگزار شد فریده فرجام درباره فعالیت‌های ادبی خود و همچنین ادبیات فولکلور در کشورهای مختلف از جمله ایران به ایراد سخن پرداخت.فرجام که بیش از 40 سال است خارج از ایران زندگی می‌کند و به تازگی در ایران حاضر شده است، با ذکر مثالی از یک داستان فولکلور که پایان آن در گذر زمان تغییر کرده است گفت: نباید داستان‌های فولکلور به خواست افراد دچار تغییر شوند.در همین زمینه نوش‌آفرین انصاری نویسنده و پژوهشگر ادبیات کودک و نوجوان نیز گفت: باید یک نهاد پژوهشی در این زمینه فعال باشد که روایت‌های مختلف از داستان‌های فولکلور را گردآوری کرده و تاثیر گذر زمان بر آنها را نیز بررسی و مشخص کند. همچنین این مرکز می‌تواند از تحریف و تغییر داستان‌های فولکلور جلوگیری کرده و نسخه اصل آنها را شناسایی کند.فرجام در بخش دیگر این نشست با ذکر خاطره‌ای از قصه‌گویی‌اش برای فرزندانش گفت: آن زمان که فرزندان من کوچک بودند تا این اندازه کتاب برای کودکان نبود و من خودم برایشان داستان می‌ساختم و تعریف می‌کردم. فردای آن روز بچه‌ها از من می‌خواستند که باز هم همان قصه را تعریف کنم، ولی من که یادم نمی‌آمد جزئیات داستان شب قبل چه بود، ماجرای جدیدی را تعریف می‌کردم که بچه‌ها اعتراض می‌کردند که نخیر داستان اینگونه نبود. همین مساله باعث شد که به فکر نوشتن داستان‌ها بیفتم.انصاری نیز درباره لزوم خواندن کتاب برای بچه‌ها توضیح داد: این روزها به کتاب‌ خواندن برای بچه‌ها بسیار اهمیت داده می‌شود و دیگر نباید به ادبیات شفاهی بسنده کرد. همچنین لازم است واژه‌های سخت را هم به بچه‌ها یاد بدهیم و همه متون را ساده‌سازی نکنیم. در یک پژوهشی مشخص شده آن بچه‌هایی که برایشان متن‌های سخت خوانده شده در آینده مهارت‌های بیشتری در خواندن و نوشتن دارند.وی ادامه داد: همچنین یکی از همکاران ما تئوری‌ای دارد که می‌گوید تنها روی مناسب‌سازی منابع تمرکز نکنیم، بلکه باید بتوانیم روی مناسب‌سازی ذهن انسان کار کنیم و انسان‌هایی داشته باشیم که خودشان بتوانند از بین منابع مختلف بهترین‌ها را انتخاب کنند. تشخیص منابع درست مهارتی است که باید آموخته شود.در این نشست فرجام درباره اینکه به عنوان یک نویسنده زمانی که می‌نویسد به سن مخاطبان فکر نمی‌کند، بیان کرد: من نویسنده‌ام و کار نویسندگی‌ام را می‌کنم و موقعی که می‌نویسم به سن و سال مخاطب فکر نمی‌کنم و این کارشناسان هستند که بعدا می‌گویند این کتاب برای چه سنی مناسب است. برخی از آثارم هم برای بزرگسالان مناسب است هم بچه‌ها. درباره ساده‌سازی واژه‌ها و متن هم باید بگویم به این کار اعتقادی ندارم که باید همه واژه‌ها را ساده کرد؛ این دست‌کم گرفتن و حتی بی‌احترامی به شعور بچه‌هاست.وی ادامه داد: من وقتی بچه بودم پدرم می‌خواست که از روی سعدی مشق بنویسم و با اینکه معنی واژه‌ها را نمی‌دانستم این کار را انجام می‌دادم. من سعدی‌شناس نشدم ولی آن نوشتن‌ها و خواندن‌ها در ذهنم تاثیر مثبت گذاشت.نویسنده کتاب «مهمام ناخوانده» در توصیه به بچه‌ها و والدینشان نیز گفت: بچه‌ها باید بتوانند در آزادی بنویسند. والدین نباید بچه‌ها را تحقیر کنند و جلوی تجربه کردن آنها را بگیرند. به والدین توصیه می‌کنم متن‌هایی که بچه‌ها می‌نویسند نگه دارند و در آینده آنها را بچه‌هایشان بدهند تا بخوانند و ببینند چقدر نگارششان تغییر کرده است.نوش‌آفرین انصاری نیز گفت: شعرخوانی از آثار قدما با انتخاب درست از شعرها خیلی تاثیر مثبتی روی ذهن بچه‌ها دارد. والدین بهتر است شخصیت‌های مختلف ادبیات را وارد زندگی بچه‌هایشان کنند. همچنین نقش پدر در رشد مهارت خواندن فرزندان خیلی مهم است و پدران نباید از این وظیفه کناره‌گیری کرد و آن را جزو وظایف مادران بدانند.فریده فرجام با ذکر خاطره‌ای از پدرش و ارتباطی که با فرهنگ و ادبیات داشته است، بیان کرد: پدرم وقتی ایران را به مقصد هلند ترک کرد 3 هزار جلد کتاب با خودش آورد که این موضوع برای دوستانم خیلی عجیب بود. من و پدرم تا سن 106 سالگی‌اش سعدی می‌خواندیم و این وابستگی به فرهنگ و ادبیات تا آخرین لحظات عمرش وجود داشت. او کتاب‌های نایابش را به «لیدن» بخشید. نوش‌آفرین انصاری در بخش پایانی این نشست درباره سنت کتابخوانی تشریح کرد: زندگی با موبایل و کامپیوتر را غرب تنها به ما تحمیل کرده است. مردم غرب با تنهایی سازگار هستند و می‌توانند ساعت‌های طولانی در مقابل تلویزیون یا کامپیوتر بنشینند بدون اینکه ضرورتی برای ارتباط با دیگران احساس کنند، ولی جامعه ایرانی لازم نیست مثل آنها از این تکنولوژی‌ها استفاده کند. مفهوم خانواده و سنت‌ها نباید قربانی تکنولوژی شود. کتابخوانی و باهم خواندن نقش کلیدی‌ای در حفظ سنت‌ها و ساختار خانواده دارد.کانون پرورش فکری کودکان و نوجوان از سال 1344 فعالیت‌های خود را آغاز کرده و کتاب «مهمان‌های ناخوانده» فریده فرجام اولین کتابی است که توسط انتشارات آن در سال 1345 به چاپ رسیده است.از این اثر ماندگار در عرصه‌ ادبیات کودک و نوجوان در همه این سال‌ها اقتباس‌های زیادی صورت گرفته و کتاب‌ها، آثار سینمایی، رادیو تلویزیونی، نمایش‌ها و آثار صوتی متعددی ساخته شده است.کتاب مهمان‌های ناخوانده طی 46 سال گذشته 16 بار توسط کانون تجدید چاپ شده و 342 هزار نسخه از این اثر در اختیار خانواده‌‌های ایرانی قرار گرفته است.همچنین کتاب الکترونیک فارسی، انگلیسی «مهمان‌های ناخوانده» نیز در سال 1377 برای گروه سنی الف و ب (سال‌های اول تا سوم دبستان) در کانون تولید شده است.داستان این کتاب درباره پیرزنی است که در ده کوچکی زندگی می‌کرد. یک شب باران تندی بارید و پیرزن که می‌خواست برود زیر لحاف و گرم شود، چندبار صدای تق تق در را شنید و هر بار با یک مهمان ناخوانده‌ای روبه‌رو شد. «مهمان‌های ناخوانده» اولین کتابی که کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در سابقه فعالیتش منتشر کرده است، با حضور در ایران در نشستی صمیمانه در کتابخانه مرجع به سوال‌های علاقه‌مندان آثارش پاسخ گفت.در این نشست که از ساعت 15 تا 17 دیروز دوشنبه 20 شهریور در محل کتابخانه برگزار شد فریده فرجام درباره فعالیت‌های ادبی خود و همچنین ادبیات فولکلور در کشورهای مختلف از جمله ایران به ایراد سخن پرداخت.فرجام که بیش از 40 سال است خارج از ایران زندگی می‌کند و به تازگی در ایران حاضر شده است، با ذکر مثالی از یک داستان فولکلور که پایان آن در گذر زمان تغییر کرده است گفت: نباید داستان‌های فولکلور به خواست افراد دچار تغییر شوند.در همین زمینه نوش‌آفرین انصاری نویسنده و پژوهشگر ادبیات کودک و نوجوان نیز گفت: باید یک نهاد پژوهشی در این زمینه فعال باشد که روایت‌های مختلف از داستان‌های فولکلور را گردآوری کرده و تاثیر گذر زمان بر آنها را نیز بررسی و مشخص کند. همچنین این مرکز می‌تواند از تحریف و تغییر داستان‌های فولکلور جلوگیری کرده و نسخه اصل آنها را شناسایی کند.فرجام در بخش دیگر این نشست با ذکر خاطره‌ای از قصه‌گویی‌اش برای فرزندانش گفت: آن زمان که فرزندان من کوچک بودند تا این اندازه کتاب برای کودکان نبود و من خودم برایشان داستان می‌ساختم و تعریف می‌کردم. فردای آن روز بچه‌ها از من می‌خواستند که باز هم همان قصه را تعریف کنم، ولی من که یادم نمی‌آمد جزئیات داستان شب قبل چه بود، ماجرای جدیدی را تعریف می‌کردم که بچه‌ها اعتراض می‌کردند که نخیر داستان اینگونه نبود. همین مساله باعث شد که به فکر نوشتن داستان‌ها بیفتم.انصاری نیز درباره لزوم خواندن کتاب برای بچه‌ها توضیح داد: این روزها به کتاب‌ خواندن برای بچه‌ها بسیار اهمیت داده می‌شود و دیگر نباید به ادبیات شفاهی بسنده کرد. همچنین لازم است واژه‌های سخت را هم به بچه‌ها یاد بدهیم و همه متون را ساده‌سازی نکنیم. در یک پژوهشی مشخص شده آن بچه‌هایی که برایشان متن‌های سخت خوانده شده در آینده مهارت‌های بیشتری در خواندن و نوشتن دارند.وی ادامه داد: همچنین یکی از همکاران ما تئوری‌ای دارد که می‌گوید تنها روی مناسب‌سازی منابع تمرکز نکنیم، بلکه باید بتوانیم روی مناسب‌سازی ذهن انسان کار کنیم و انسان‌هایی داشته باشیم که خودشان بتوانند از بین منابع مختلف بهترین‌ها را انتخاب کنند. تشخیص منابع درست مهارتی است که باید آموخته شود.در این نشست فرجام درباره اینکه به عنوان یک نویسنده زمانی که می‌نویسد به سن مخاطبان فکر نمی‌کند، بیان کرد: من نویسنده‌ام و کار نویسندگی‌ام را می‌کنم و موقعی که می‌نویسم به سن و سال مخاطب فکر نمی‌کنم و این کارشناسان هستند که بعدا می‌گویند این کتاب برای چه سنی مناسب است. برخی از آثارم هم برای بزرگسالان مناسب است هم بچه‌ها. درباره ساده‌سازی واژه‌ها و متن هم باید بگویم به این کار اعتقادی ندارم که باید همه واژه‌ها را ساده کرد؛ این دست‌کم گرفتن و حتی بی‌احترامی به شعور بچه‌هاست.وی ادامه داد: من وقتی بچه بودم پدرم می‌خواست که از روی سعدی مشق بنویسم و با اینکه معنی واژه‌ها را نمی‌دانستم این کار را انجام می‌دادم. من سعدی‌شناس نشدم ولی آن نوشتن‌ها و خواندن‌ها در ذهنم تاثیر مثبت گذاشت.نویسنده کتاب «مهمام ناخوانده» در توصیه به بچه‌ها و والدینشان نیز گفت: بچه‌ها باید بتوانند در آزادی بنویسند. والدین نباید بچه‌ها را تحقیر کنند و جلوی تجربه کردن آنها را بگیرند. به والدین توصیه می‌کنم متن‌هایی که بچه‌ها می‌نویسند نگه دارند و در آینده آنها را بچه‌هایشان بدهند تا بخوانند و ببینند چقدر نگارششان تغییر کرده است.نوش‌آفرین انصاری نیز گفت: شعرخوانی از آثار قدما با انتخاب درست از شعرها خیلی تاثیر مثبتی روی ذهن بچه‌ها دارد. والدین بهتر است شخصیت‌های مختلف ادبیات را وارد زندگی بچه‌هایشان کنند. همچنین نقش پدر در رشد مهارت خواندن فرزندان خیلی مهم است و پدران نباید از این وظیفه کناره‌گیری کرد و آن را جزو وظایف مادران بدانند.فریده فرجام با ذکر خاطره‌ای از پدرش و ارتباطی که با فرهنگ و ادبیات داشته است، بیان کرد: پدرم وقتی ایران را به مقصد هلند ترک کرد 3 هزار جلد کتاب با خودش آورد که این موضوع برای دوستانم خیلی عجیب بود. من و پدرم تا سن 106 سالگی‌اش سعدی می‌خواندیم و این وابستگی به فرهنگ و ادبیات تا آخرین لحظات عمرش وجود داشت. او کتاب‌های نایابش را به «لیدن» بخشید. نوش‌آفرین انصاری در بخش پایانی این نشست درباره سنت کتابخوانی تشریح کرد: زندگی با موبایل و کامپیوتر را غرب تنها به ما تحمیل کرده است. مردم غرب با تنهایی سازگار هستند و می‌توانند ساعت‌های طولانی در مقابل تلویزیون یا کامپیوتر بنشینند بدون اینکه ضرورتی برای ارتباط با دیگران احساس کنند، ولی جامعه ایرانی لازم نیست مثل آنها از این تکنولوژی‌ها استفاده کند. مفهوم خانواده و سنت‌ها نباید قربانی تکنولوژی شود. کتابخوانی و باهم خواندن نقش کلیدی‌ای در حفظ سنت‌ها و ساختار خانواده دارد.کانون پرورش فکری کودکان و نوجوان از سال 1344 فعالیت‌های خود را آغاز کرده و کتاب «مهمان‌های ناخوانده» فریده فرجام اولین کتابی است که توسط انتشارات آن در سال 1345 به چاپ رسیده است.از این اثر ماندگار در عرصه‌ ادبیات کودک و نوجوان در همه این سال‌ها اقتباس‌های زیادی صورت گرفته و کتاب‌ها، آثار سینمایی، رادیو تلویزیونی، نمایش‌ها و آثار صوتی متعددی ساخته شده است.کتاب مهمان‌های ناخوانده طی 46 سال گذشته 16 بار توسط کانون تجدید چاپ شده و 342 هزار نسخه از این اثر در اختیار خانواده‌‌های ایرانی قرار گرفته است.همچنین کتاب الکترونیک فارسی، انگلیسی «مهمان‌های ناخوانده» نیز در سال 1377 برای گروه سنی الف و ب (سال‌های اول تا سوم دبستان) در کانون تولید شده است.داستان این کتاب درباره پیرزنی است که در ده کوچکی زندگی می‌کرد. یک شب باران تندی بارید و پیرزن که می‌خواست برود زیر لحاف و گرم شود، چندبار صدای تق تق در را شنید و هر بار با یک مهمان ناخوانده‌ای روبه‌رو شد.این نویسنده پیشکسوت کتاب‌های کودکان، پس از سال‌ها زندگی در خارج از کشور چند ماهی است که به ایران سفر کرده و قرار است کتاب‌های جدیدی از او منتشر شود.

استفاده از پستانک در نوزادان پسر موجب اختلال در تکامل عاطفی آنها می شود، زیرا با استفاده از این وسیله آنها نمی توانند احساسات خود را از طریق حرکات صورت بیان کنند.
در گذشته آکادمی متخصصان کودک امریکا و سازمان بهداشت جهانی (WHO) توصیه کرده بودند که میزان استفاده از پستانک در کودکان کنترل شود. زیرا در تحقیقات آنها مشخص شده بود که قطع مصرف پستانک موجب  بهبود فرآیند غذا خوردن در کودکان می شود.
همچنین استفاده ازاین وسیله موجب بروز اختلالات دندانی در کودکان می گردد. در مطالعه دیگری که در سال 2008 انجام گرفت نیز مشخص شد بین استفاده از پستانک و عفونت های گوش ارتباط وجود دارد.
متخصصان معتقدند که افراد در هرسنی، اعمال دیگران از جمله نحوه بیان احساسات ازطریق صورت و بدن را از دیگران تقلید می کنند و این عمل یک ابزار مهم برای یادگیری بیان احساسات در کودکان است.
ما با کودکان صحبت می کنیم، اما در ابتدای کودکی و دوران نوزادی آنها معنی لغات را در ک نمی کنند، بنابراین ارتباط ما با نوزاد تنها از طریق لحن صدا و حرکات صورت است. وقتی پستانک در دهان کودک است او قادر نیست که اعمال و حرکات اطرافیان را تقلید کند، بنابراین نحوه بیان احساسات را یاد نمی گیرد.
بررسی ها نشان داد که پسران 6 و 7 ساله که در دوران نوزادی به طور منظم از پستانک استفاده کرده بودند، در تقلید از بیان احساسات دیگران مشکل داشتند.
 در یک مطالعه دیگر گروهی از دانشجویان مورد آزمون هوش عاطفی قرار گرفتند. در زمینه توانایی ارزیابی خلق و خوی دیگران، پایین ترین امتیاز مربوط به مردانی بود که در کودکی از پستانک استفاده کرده بودند. این نتایج درمورد دختران مشاهده نشد زیرا بر اساس نظر متخصصان در دختران، روند تکاملی به ویژه در مورد عواطف زودتر صورت می گیرد و دیگر اینکه پسران در این زمینه آسیب پذیرترند.
 از آنجایی که در اغلب فرهنگ ها این طور انتظار می رود که دختران باید احساسات خود را بروز دهند، والدین از طرق مختلف رشد و تکامل عاطفی دختران را تحریک می کنند اما پسران به دلیل اینکه اجباری برای بیان احساسات ندارند، این عمل را یاد نمی گیرند.
نتایج تحقیقات حاکی از این است که استفاده از پستانک در شب برای نوزادان پسر بلامانع است زیرا شب، زمان مشاهده و یادگیری حرکات صورت دیگران نیست.
 مشابه این تحقیق در افراد بزرگسالی انجام شد که از تزریق بوتاکس استفاده کرده بودند. این ماده عضلات صورت را بی حرکت می کند و این افراد در بیان احساسات خود از طریق حرکات صورت با مشکل مواجه می شوند.
منبع:seemorgh.com

کودکانی هستند که به قول معروف از خودشان گنده تر صحبت می کنند، آیا این نشانه باهوش بودن کودک است ؟

شاید در خانواده اقوام و آشنایانتان کودکانی را دیده باشید که در تصمیم‌گیری‌های پدر و مادر خود مشارکت می‌کنند یا به قول معروف گنده‌تر از خودشان حرف می‌زنند و رفتار می‌کنند،به نظر شما این نشانه باهوش بودن کودک است یا نوعی بلوغ زودرس است؟ممکن است تصور کنید چنین کودکی نابغه است!اصولا خوب است بچه‌ها بیشتر از سن‌شان بفهمند یا خیر؟

خانم دکتر پروین ناظری در این رابطه توضیح می دهند...

آیا تا به حال پدر و مادری به شما مراجعه کرده‌اند که بگویند فرزند ما بیشتر از سنش می‌فهمد و راه‌حلی از شما بخواهند؟

البته به این صورت نه! چون مردم فکر می‌کنند رفتار کردن و صحبت کردن کودک مثل بزرگسالان،نشانه هوش و نبوغ اوست اما بسیاری از افراد می‌گویند کودک‌شان سوالی یا سوالاتی می‌پرسد که یا جوابش را نمی‌دانند یا نمی‌توانند با توجه به سنش،توضیح درستی به او بدهند.مثلا سوال‌هایی در زمینه زندگی زناشویی یا موضوعات اقتصادی و اجتماعی می‌پرسند که توضیح آن نیاز به دانستن خیلی موارد دیگر دارد.

به نظر شما خوب است که کودکی سوالات بزرگ‌تر از سن خودش بپرسد یا بیشتر از سنش بفهمد یا رفتار کند؟

بستگی به عوامل زیادی دارد.گاهی اوقات پدر و مادر اطلاعات زیادی در اختیار فرزندان خود می‌گذارند که یا این اطلاعات،ضروری است که موجب رشد و تکامل بیشتر آنان می‌شود و یا اطلاعات غیرضروری به آنان می‌دهند.مثلا پای اینترنت و تلویزیون و فیلم‌های ویدیویی خانگی می‌نشینند و هر چه که پخش می‌شود،می‌بینند.

روزی با یک کارشناس سلامت و رسانه گفتگو می‌کردم که می‌گفت این اطلاعات غیرضروری موجب بلوغ زودرس می‌شود. درست است؟

وقتی اطلاعات غیرضروری زیاد به بچه‌ها داده شود موجب بلوغ زودرس می‌شود و گاهی باعث صحبت کردن در حد بزرگ‌تر از خود می‌شود.این باعث می‌شود که کودکان از سنین خود جدا شوند و بزرگسالان آنها را نمی‌پذیرند.اطلاعاتی که پدر و مادر به فرزندان می‌دهند باید ضروری باشد،یعنی برای رشد و تکامل آنان صرف شود نه اینکه بیشتر از نیازشان چیزی بدانند.

آیا کودکانی که بزرگ‌تر از سن‌شان صحبت می‌کنند،باهوش‌تر از بقیه‌اند؟

لزوما این طور نیست.در حقیقت شرایط زمان و مکان ایجاب می‌کند که آنان این‌طور شوند.به عبارت دیگر، حرف زدن والدین و امکاناتی که در اختیار دارند و معاشرت‌های اجتماعی‌شان باعث می‌شود که این افراد طرز صحبت کردن‌شان مانند آدم بزرگ‌ها شود.گاهی ممکن است حتی مفهوم و مکان مورد نیاز کلماتی را که ادا می‌کنند،ندانند بنابراین نمی‌توان گفت که حتما باهوش‌اند اما باید بدانیم که پدر و مادرانی که فرزندی این چنینی دارند،امکانات بیشتری نیز در اختیارشان قرار می‌دهند.در حقیقت،تصور می‌کنند که فرزندشان باهوش است و از همه چیز خود می‌گذرند و برای او مایه می‌گذارند.مسلما امکانات بیشتر موجب افزایش اطلاعات می‌شود و اطلاعات بیشتر نیز توانایی انسان را در بهره‌گیری از عوامل و امکانات اجتماعی و محیطی بیشتر می‌کند و طبیعتا راه را برای موفقیت بیشتر باز می‌کند.

عوارضی هم دارد این رفتار بزرگ ‌‌منشانه کودکان؟

اگر کودکی به همین منوال به رشد شخصیتی خود ادامه دهد شاید در کوتاه‌ مدت مدیریت روابط خود را با دیگر کودکان به عهده بگیرد اما در طولانی‌مدت و در بزرگسالی،به علت اینکه برزگ‌تر از سن‌شان فکر می‌کنند و حرف می‌زنند،عملا هم‌سالان خود را نمی‌پذیرند چون در معاشرت با آنان خسته می‌شوند و رابطه‌شان را کسل‌کننده می‌پندارند.از طرفی به علت محدوده سنی که در آن قرار دارند،از سوی افراد بزرگ تر از خود طرد می‌شوند و مورد پذیرش قرار نمی‌گیرند.به همین علت معمولا تنها می‌مانند و این خود عاملی است برای افسردگی و مشکلات دیگر و آنان به این نتیجه می‌رسند که دیگران آنها را درک نمی‌کنند.

پس شما کار والدینی را که کودکشان را مجبور می‌کنند مثل بزرگترها لباس بپوشد و مثل آنها حرف بزند و رفتار کند،رد می‌کنید؟

بله رد می کنم .پدر و مادر وظیفه دارند به فرزندان خود گوشزد کنند که در محدوده سنی خود گام بردارند.در حقیقت والدین این کودکان مهم‌ترین و بزرگ‌ترین عامل موثر در هدایت رشد شخصیتی آنان هستند.می‌توانند نه با حذف اطلاعات و امکانات بلکه با جهت‌دهی آنها و با تشویق و نهی به موقع رفتارهای خاص کودکان، آنها را در مسیر رشد طبیعی قرار دهند.البته بعضی نابغه‌اند، یعنی مثلا در 9 سالگی کتاب‌های حقوقی را تمام می‌کنند.این ژنتیک است اما آن را که بیش از سن خود فکر و صحبت می‌کند،باید به سمت رشد متعادل و طبیعی هدایت کرد.

منبع :salamat.ir

 يکي از نگراني‌هاي مهم والدين و حتي عذاب وجدانشان وقتي که تلفن‌هاي همراه هوشمند خود را به کودک مي‌دهند اين است که آيا اشعه اين ابزارها مي‌‌تواند سلامت کودک را به خطر بيندازد و در سنين پايين که مغز او همچنان در حال رشد است.

باعث بروز اختلال شود؟ جالب است بدانيد يک مطالعه جامع بين‌المللي در سال 2011 نشان داد ميان استفاده از تلفن‌همراه و ابتلا به تومور مغزي در بزرگسالان و نوجوانان ارتباط مستقيمي وجود دارد و شايد جالب باشد بدانيد افرادي که در آن زمان در اين مطالعه شرکت داشتند به اندازه من و شماي امروزي يا فرزندمان به تلفن‌همراه خود وابسته نبودند! البته نتيجه اين تحقيق به معناي اين نيست که بايد بين تلفن‌همراه هوشمند و تبلت و فرزندتان يک سد بتوني بکشيد چون حداقل چند دهه طول مي‌کشد تا مضرات استفاده از اين ابزارها بر سلامت فيزيکي و رواني گروه‌هاي سني و جنسي مختلف جامعه مشخص شود. علاوه بر اين براساس آنچه که در سايت انجمن غذا و داروي آمريکا آمده است هنوز هيچ مدرک علمي و دقيقي مبني بر آثار مخرب اشعه تلفن‌ها و ابزارهاي هوشمند الکترونيکي بر کودکان و نوجوانان وجود ندارد.

لالايي تلفني
وقتي ما بچه بوديم برايمان لالايي يا قصه مي‌گفتند تا خوابمان ببرد. نسل بعد از ما عروسک و خرس پشمالويشان را بغل مي‌گرفتند و مي‌خوابيدند اما بچه‌هاي امروزي بدون آي‌فون و تبلت زير پتو نمي‌روند! مطالعاتي که به تازگي انجام گرفته حاکي از آن است که تبلت‌ها و تلفن‌هاي همراه هوشمند به‌ويژه اگر کودک بلد باشد با استفاده از آن براي ديگران پيامک بفرستد يا پيامک‌هاي دريافتي را بخواند، الگوي خواب او را مختل مي‌کند و اين مساله نه فقط بر هوش کودک بلکه حتي بر رشد جسمي او نيز تاثير منفي خواهد داشت.

چيزي بيش از يک تلفن...
تلفن‌هاي همراه امروز ديگر فقط براي برقراري ارتباط صوتي با ديگران استفاده نمي‌شوند. درواقع به نظر مي‌رسد اين نوع استفاده از تلفن‌هاي هوشمند تا حدي به حاشيه رانده شده و اين ابزارهاي الکترونيکي بيشتر براي حضور در شبکه‌هاي مجازي، بازي‌هاي آنلاين و غيرآنلاين، ديدن فيلم و... مورد استفاده قرار مي‌گيرند. آيا آماده هستيد چنين امکاني را براي فرزندتان فراهم کنيد؟

تعامل اجتماعي که از طريق اين ابزارها ايجاد مي‌شود، اتفاق مثبتي است، اما يادتان باشد کودک 12-8 ساله شما ممکن است از طريق تلفن‌همراه هوشمند خود قرباني «قلدري سايبري» همکلاسي‌هايش شود. از طرف ديگر از آنجا که اکثر تلفن‌هاي هوشمند، تبلت‌ها و... مجهز به برنامه‌هاي مکان‌ياب هستند، کودکان 6-5 ساله شما ممکن است قرباني يک کودک‌آزاري شوند.

با اينکه هنوز بررسي‌هاي کافي در زمينه شناسايي تاثير اين ابزارها بر سلامت رواني کودک انجام نشده، اما مطالعات اوليه نشان مي‌دهد استفاده بيش ‌از حد و مکرر از تبلت‌، آي‌فون و... تمرکز کودک را از بين مي‌برد و احتمال ايجاد رفتارهاي وسواس‌گونه را بيشتر مي‌کند.

مراقب انگشت‌ها باشيد
در حالي که خيلي از پدرها و مادرها نگران سلامت رواني فرزندشان هستند که دائم سرش را در تبلت کرده و توجهي به اطرافش ندارد، متخصصان درباره آسيب‌هاي انگشت و دست کودکان که به دليل استفاده طولاني‏مدت از صفحات لمسي ابزارهاي الکترونيکي به وجود مي‌آيد، هشدار مي‌دهند. بر اساس مطالعاتي که در دانشگاه مريلند آمريکا انجام شده استفاده طولاني‌مدت کودکان از آي‌پد، آي‌فون، تبلت و... باعث مي‌شود فرصت کمتري براي انجام بازي‌هاي معمولي و کارهايي مانند نقاشي کشيدن و... داشته باشند. به اين ترتيب عضلات کودک روز به روز تحليل مي‌رود و حرکاتش تاخير بيشتري خواهند داشت.

بنابر توصيه‌هاي آکادمي پزشکي اطفال آمريکا بچه‌هاي زير 2 سال نه‌تنها بايد به تبلت، تلفن‌همراه هوشمند، لپ‌تاپ و... دسترسي نداشته باشند، بلکه اصلا جلوي هيچ نوع صفحه‌نمايشي ننشينند. کودکان 6-2 سال نيز نبايد بيشتر از 2 ساعت از روزشان را با اين گجت‌ها بگذرانند. علاوه بر اين متخصصان اين انجمن به والدين توصيه مي‌کنند از گذاشتن تلويزيون و رايانه در اتاق خواب کودک پرهيز کنند.

منبع : برترین ها

یک روانپزشک با بیان ویژگی‌های مبتلایان به اختلال بیش‌فعالی گفت:این بیماران روی زمین هم مدام تکان می‌خورند و دستهایشان را به هم می‌مالند. برخی معتقدند انگار به پاهای آنها موتور بسته شده و از دیوار راست بالا می‌روند.

بزرگ ترین جایزه ادبیات کودک جهان به «باربرو لیندگرن» که هم نام «آسترید لیندگرن» نویسنده مشهور سوئدی است تعلق گرفت.

مدیرکل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان اردبیل گفت: هفته کودک تلنگری برای جدی گرفتن حقوق کودکان و پرهیز از هرگونه شعار است.