خرس آبی یا خوکچه خزه‌ای

 جانور آبزی کوچکی است با هشت پا است که  گونه‌ای از پیچیدترین جانوران شدت‌ دوست شناخته شده است. این جانور یک superphylum پوست‌اندازان است که تنبل یا تاردیگرید (Tardigrade) نیز خواند می‌شود. طول بزرگترین تاردیگرید از ۱٫۵ میلی‌متر بیشتر نمی‌شود  آنها از  جلبک‌ها و باکتری‌ها تغذیه و به شنا کردن در قطرات آب خزه گلسنگ‌ها میپردازند و به همین دلیل بدن بسیاری از آنها شفاف است. آنها  در دمای ۲۷۳- و ۱۵۱ سانتیگراد زنده می‌ماند و می‌تواند تا سالها بدون غذا و آب به زندگی ادامه دهد. این جانوران همچنین می‌توانند در برابر فشاری بیش از فشار عمیق ترین اقیانوس‌ها تاب بیاورند یا در محیط خلا بیرون از جو زمین نیز به زندگی خود ادامه دهند.
جالب ترین چیز در مورد این جانور توانایی انطباق در هر محیطی اعم از خشک، تر و در مناطقی مانند استوا، هیمالیا و … هم دیده شده‌اند. اندازه بیشتر آنها از ۰٫۳ تا ۰٫۵ میلیمتر و بزرگترین آنها به کمتر از ۱٫۵ میلیمتر می‌رسد و سرعت حرکتشان نیز آنقدر کند است که به “جانور کندرو” یا تنبل (Tardigrade) معروف هستند.
. خرس‌های آبی می‌توانند در برابر پرتو خورشیدی، پرتو گاما یا پرتو یونی - به میزانی چند صد برابر آنچه که برای یک انسان کشنده است - زنده بمانند.
خرس‌های آبی می‌توانند بدون آب و غذا مدت‌های مدید (در حدود ده سال) زندگی کنند، تا حدی که میزان آب بدنشان به ۳ درصد برسد. تاردیگریدها بسیار بادوام و ماندگارند زیرا آن‌ها می‌توانند DNA خود را ترمیم کنند. این موجود در سال ۲۰۰۷، به همراه فضانوردان به فضا برده شد و در ۱۰ روز در خلا مورد آزمایش قرار گرفت و زنده ماند و سپس به زمین بازگردانده شد.

خرس‌های آبی بطور معمول چهار جفت پا دارند که هر پا چهار تا هشت پنجه دارد.

این جانوران در خزه‌ها و گلسنگ‌ها زندگی می‌کنند که با میکروسکوپ‌های معمولی هم قابل رویت هستند.

نخستین خرس‌های آبی (Tardigrades)در سال ۱۷۷۳ توسط زیست‌شناس Johann August Ephraim Goeze کشف شد. از سال ۱۷۷۸ تا کنون بیش از ۵۰۰ گونه جدید خرس آبی یافت شده است.Johann August Ephraim Goeze برای نخستین بار این موجود کوچک را kleiner Wasserbär نام گذاری کرد که در کشور آلمان، به خرس کوچک آبی مشهور است. نام Tardigrade به معنی "کند رو" بوده و در سال ۱۷۷۳ توسط لازارو اسپالانزانی (Lazzaro Spallanzani) نام گذاری شد.