اضطراب در كودكان

          admin 
            بازدید : 338
          شنبه 27 اردیبهشت 1393
           نظرات (0)
        

اضطراب بزرگترین عامل بهم خوردن بهداشت روانی انسان است. یكی از دلا یل اساسی اضطراب وابستگی است. این كه به چیزهای ریز و درشت وابسته باشیم و دل كندن از آنها برایمان سخت باشد. لا زم به ذكر است كه تنها یك وابستگی می تواند آرامش بر دلمان بیندازد.
وابستگی به منبعی پایان ناپذیر كه كمال مطلق است، تنها سرچشمه زلا ل صفا و معنویت مقام باری تعالی است كه همانا انسان با وابستگی به خداوند از غیر جدا شده، خود را به او می سپارد و به آرامشی همیشگی و جاودان دست می یابد و این میسر نخواهد شد مگر در شناخت كاملی از خودشناسی و خداشناسی.
امید كه با معرفت و شناخت كامل از وجود خودمان به خداشناسی دست پیدا كنیم و در رفع اضطراب های موجود كمك شایانی به خود و دیگران كنیم.
هدف از تعلیم و تربیت، ابتدا پرورش و سپس آموزش از راه درست است.
اینكه نخست كودك دلبندمان را پرورش دهیم، با جسم و روحی سالم، با نشاط و اراده استوار و با اعتماد به نفس، سپس به آموزش های مهارت های گوناگون بپردازیم.

كسی كه اعتماد به نفس دارد، در اثر تلا ش و پیگیری و با استفاده از استعدادهایش می تواند به هرآنچه اراده كند دست یابد و اما موجودی كه فاقد اعتماد به نفس باشد، هر آنچه اندوخته باشد را نیز از كف خواهد داد.
چه نیكوست فرزندانمان را آن گونه كه هستند ببینیم، نه آنطور كه دوست داریم باشند.
پس برای اعتلا ی شخصیت فرزندانمان بكوشیم و به نكاتی قابل توجه، دقت نمائیم.
- علا ئم و نشانه های اضطراب در كودكان
-ظهور آشفتگی در چهره و عرق كردن.
- اختلا ل در تنفس، دستگاه گوارش و معده و حالت تهوع و خستگی و بی اشتهایی.
- وجود حالت خشم و دلهره و عدم احساس امنیت و اطمینان و عدم اعتماد.
-بی قراری و بهانه جویی و وجود حالت یاس، بغض، كینه، خشم سریع، افسردگی و پریشانی.
- ضعف در بدن و اختلا ل عصبی و حتی تیك و سرفه عصبی.
- به وجود آمدن نوعی اجبار، واماندگی و بیم و هراس و احساس حسادت، گناه و دشمنی.
- توقع بیجا، بی جراتی، بی تصمیمی و افكار آزاردهنده.
- گاهی اوقات ضعف در حافظه و دقت، فرار از كار و عدم آسایش.
- پریدن از خواب و پرسش های متعدد و پی درپی.
- انجام كارها به صورت تكراری، اصرار، سماجت، دلیل تراشی و ایجاد رنج برای خود.
-عوامل پدید آورنده اضطراب
1) وجود اختلا ف و درگیری در زندگی خانوادگی
كودكی كه در محیط خانواده احساس امنیت و آرامش نداشته و فضای پرتنش و پردرگیری باعث عدم تعادل روحی و جسمی وی شده، به خاطر وحشت از دست دادن محبت پدر و مادر و احتمالا جدایی آنها دچار اضطراب می شود.
2) انتقاد دائم، بازخواست و سرزنش كودك
كودك و دانش آموزی كه زیر ذره بین پدر و مادر و اطرافیان باشد و رفتار و نمراتش موردنظر بوده و مدام بازخواست می شود، در صورتی كه قصور و كوتاهی داشته باشد مورد سرزنش قرار می گیرد و ترس از عدم موفقیت سبب اضطراب می شود.
3) مقررات دست و پاگیر در خانواده
چنانچه امر و نهی مكرر و عدم استقلا ل در انجام كارها و حتی انتخاب نوع لباس، در خانه وجود داشته باشد، كودك كم كم اعتماد به نفس لا زم را از دست می دهد و به مرور زمان مانند یك ماشین منتظر گرفتن برنامه می ماند. در انجام كارهایش دچار وسواس و دلشوره می شود و بدون كمك دیگران قادر به انجام كارهایش نخواهد بود و این امر سبب افسردگی و گوشه گیری و اضطراب وی می شود.
4) داشتن ظاهری نامتعادل و غیرمعمول
كودكی كه چهره نامناسب یا اندامی نامتعادل دارد، از اینكه در جمع دیگران باشد احساس حقارت می كند. این كودك از تمسخر دیگران می گریزد و از چیز مبهمی رنج می برد و به دلیل عدم تعادل جسمی، فراری، گوشه گیر و مضطرب می شود.
5) بیماری های پی درپی كودك
كودكی كه مرتبا بیمار است، ضعیف بوده و زود خسته می شود. نمی تواند فعالیت هایش را خوب انجام دهد و اعتماد به نفس ندارد و ترس از عقب ماندن از دیگران و عدم توجه سایرین به او سبب نگرانی و اضطرابش می گردد.
- راهكارهای مناسب برای رفع اضطراب و تقویت اعتماد به نفس
1) كودك را از عوامل فشار روحی دور كرده و محیط را آرام و تفاهم میان كودك و دیگران ایجاد كنیم.
2) به گونه ای رفتار كنیم كه كودك بفهمد مورد پذیرش خانواده و دیگران است و دوستش دارند.
3) نیازهای مختلف كودك را حتی الا مكان مهیا كرده و زمینه های رشد كودك در فعالیت های مختلف را به وجود آوریم.
4) محیط خانه را گرم و صمیمی كنیم و از نظر عاطفی كودك را تامین نماییم.
5) به گونه ای رفتار كنیم كه مفهوم نظم را درك كند و الگوهای مناسب در اختیارش بگذاریم تا به هدفش برسد.
6) به شخصیت كودك احترام بگذاریم و به او استقلا ل دهیم تا كارهایش را خودش انجام دهد.
7) كودك را از محیط های حسادت، تمسخر، توهین و تنبیه دور كنیم. غرورش را نشكنیم و در مقابل محبت افراط نكنیم و همچنین به خواسته ها و تمایلا ت نابجای او پاسخ مثبت ندهیم.
8) توسط خود كودك محیطی ایجاد كنیم كه باعث آرامش روحی او شود و استراحت و تغذیه و تفریح كافی و مناسب داشته باشد.
9) در میان كودكان تبعیض قائل نشویم و اجازه دهیم حرف های خود را زده و عقده های درونی خویش را خالی كنند و سالم فكر كنند.
10) سخنان آرامش بخش و استفاده از ادبیات شادی بخش را در شیوه كاری خود بگنجانیم.
11) تلقین نكات مثبت به كودك و انجام كارهای شادیآور و قرار گرفتن در جمع و محیط های شاد و همسالا ن خوشرو و مهربان.
12) اعمال محبت كافی وترك عادت های ناروا و فراموشی و انكار غم ها و دور كردن كودك از نگرانی.
لا زم به تذكر است باید محیطی ایجاد كنیم كه كودك اعتماد به نفس پیدا كند و در انجام كارها به خود متكی باشد و البته این عملكردها برای از بین بردن اضطراب به شرط همكاری خانواده و مدرسه در ایجاد محیط امن و آرامش بخش به موفقیت بیشتری دست پیدا می كند.